ΑΓΕΛΗΣ-ΔΙΠΟΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΣΤΟ ΘΥΜΟ

Γράφει η Ιωάννα Προσμιτη....Η ΨΥΧΟΛΟΓΊΑ ΤΗΣ ΑΓΕΛΗΣ-ΔΙΠΟΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΣΤΟ ΘΥΜΟ

Όλοι γνωρίζουμε πως η αγελη είναι ομάδα που έχει συγχωνεύσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της που αφορουν ιστορία, πολιτισμο, θρησκεία τα ήθη και τα έθιμα και άγεται και φέρεται σύμφωνα με κανόνες που έχουν επιβληθεί και που εξυπηρετουν τα συμφέροντα της εξουσίας.

Η κοπαδοποιηση χωρίς την ανάγκη κάποιου να υπερασπίζει την προσωπικότητα του εξυπηρετεί όλους εκείνους που καταχρώνται νευραλγικες θέσεις προκειμένου να εξυπηρετήσουν προσωπικά συμφέροντα τα οποία πολλές φορές είναι και υπό το πρίσμα της αλλαζωνειας και της επσρσης και ότι αυτή συνεπάγεται.

Αυτό που κοιμίζει την αγέλη και την αποπροσανατολιζει πολύ εύκολα είναι τα σκάνδαλα ιδιαίτερα για δημόσια πρόσωπα γιατί η ζωή στο κοπάδι πότε δεν εινσι ενδιαφέρουσα και η κριτική γιατί οι άνθρωποι που παρασύρονται από το ρεύμα προβάλλουν σε μόνιμη βάση τα ελαττώματα τους στους αλλους.

Η αγέλη έχει ανεπτυγμένο το αίσθημα του φόβου και της ανασφάλειας. Δεν έχει θάρρος,δεν έχει εναλλακτικές δεν έχει μάθει να ελίσσεται. Έχει μάθει να παγώνει τη ροή της ενέργειας και της ζωής μπροστά σε υποθετικές και υπερφοβιες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Έχει μάθει να είναι υποχείριο φόβου που δίνει χωρίς διαπραγμάτευση προσωπικές ελευθερίες και ανθρώπινα δικαιώματα. Ο φόβος παγώνει τη συνείδηση η δημιουργεί κρίσεις πανικού. Το αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις είναι το ιδιο η απραξία.

Ο άλλος πόλος της ψυχολογίας της αγέλης είναι εξίσσου καταστροφικός αφου και τα δύο αυτά συναισθήματα είναι χαμηλής δόνησης και απομακρύνουν τον άνθρωπο από την ουσιαστική επαφη με τον εαυτό του.

Η αγέλη δεν έχει μάθει να λαμβάνει ευθύνες.Για αυτή φταίνε πάντα οι άλλοι. .Ειναι παραμυθιασμενη σε ένα παγιωμένο κόσμο με αδιάλλακτα πιστεύω. Ότι ξεφεύγει από τα καθορισμένα πλαίσια πυροδοτεί το θυμό της αγέλης. Η αγελη έχει συσσωρευμένο θυμό γιατί είναι καταπιεσμένη και δεν έχει μάθει να πατάει στα δικά της πόδια και να διαχωρίζει τις δικές της ανάγκες από τις ανάγκες των άλλων.

Έχει ανάγκη να αποδώσει ευθύνες για ότι δεν μπορεί να συλλάβει ακόμα και αν αυτό είναι καλό και συμβατό με την πρόοδο. Λίγοι είναι αυτοί που σιγά σιγά θα τολμήσουν να βγουν από το σκοτάδι γνωρίζοντας πως στην αρχή θα τους τυφλώνει το φως. Οι πιο πολλοί μένουν στο σκοτάδι από φόβο αλλαγής, από συνήθεια και βόλεμα. Πολλές φορές η αντίσταση στην αλλαγή είναι τόσο μεγαλη που επειδή υπάρχει προτίμηση για τη στασιμότητα στο επαναλαμβανόμενο παρελθόν το μέλλον φαντάζει τρομακτικό.

Πολλές φορές η αγέλη εναντιώνεται στον ευεργέτη και τον πνευματικό ηγέτη από άγνοια, διχασμό και θολωμενη κρίση.

Όσο υπάρχει εγωισμος, έπαρση και αλαζονεία η αγάπη η αλληλεγγύη και η ενότητα θα είναι μια ουτοπία. Αισιοδοξούμε κάθε προσπάθεια έκφρασης της αλήθειας να ξεκλειδώσει κάποιες αποπροσανατολισμενες συνειδήσεις και να φωτίσει πνευματικά σκοτάδια.