Η φανέλα, το Τσάμπιονς Λιγκ και ο... Ζοσέ Μουρίνιο

Καλημέρα φίλες και φίλοι του scorakia. Σήμερα είπαμε να μοιραστούμε μαζί σας τις σκέψεις μας, αυτές που μας προκάλεσε το χθεσινό παιχνίδι Λίβερπουλ - Μάντσεστερ Σίτι και το τελικό του σκορ. Για την ακρίβεια αναρωτηθήκαμε για πολλά πράγματα, αλλά θα προσπαθήσουμε μέσα σε αυτό το άρθρο να το μαζέψουμε όσο περισσότερο γίνεται για να μην χαθεί το κεντρικό νόημα.

Απορείτε γιατί σκεφτήκαμε τον Μουρίνιο; Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε.

Χθες λοιπόν είχαμε τον αγγλικό εμφύλιο Λίβερπουλ - Σίτι με φαβορί τη δεύτερη, όχι μόνο ποδοσφαιρικά, αλλά και στοιχηματικά. Ο τζίρος παίχτηκε πάνω στους σίτιζενς, οι οποίοι κάνουν ίσως την καλύτερη χρονιά της ιστορίας τους. Ίσως την Κυριακή στεφθούν πρωταθλητές, παίζουν υπερηχητική μπάλα κλπ, κλπ, κλπ, αλλά αυτά τα ξέρετε.

Τι είδαμε λοιπόν; Λίβερπουλ - Σίτι 3-0 από ημίχρονο. Είπατε κάτι; Ε, λοιπόν παίζει μπάλα και η γ..... η η φανέλα. Συγνώμη δεν μπορούμε να το πούμε αλλιώς

Στο Άνφιλντ το You' ll never walk alone ανατριχιάζει και καθηλώνει πολύ πιο σκληρές ομάδες από τη Σίτι. Για την ακρίβεια ομάδες με μεγαλύτερη φανέλα από τη Σίτι.

Η ομάδα του Κλοπ φέτος μπορεί να σκοράρει οποιαδήποτε στιγμή, αλλά πίσω είναι στιγμές που είναι κυριολεκτικά για γέλια. Αφερέγγυα, ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο. Γι' αυτό και η πρόκριση δεν έχει κριθεί ακόμη. Ότι και να γίνει όμως στη ρεβάνς, το 3-0 είναι γεγονός, δεν αλλάζει και δείχνει πολλά.

Είναι κάποια πράγματα που δεν τα χτίζεις με τα λεφτά, αλλά χρειάζονται χρόνια, δεκαετίες για να τα αποκτήσεις (και μπορεί να μην τα αποκτήσεις ποτέ).

Η Παρί μετά το περσινό κάζο με την Μπαρτσελόνα, γνώρισε άλλον έναν αποκλεισμό με δύο ήττες μάλιστα φέτος, από τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Η Γιουβέντους απέκλεισε την πολύ ανώτερή της Τότεναμ παίζοντας έξι λεπτά ποδόσφαιρο. Δεν μπορεί να είναι τυχαία πράγματα αυτά... όχι δεν είναι τυχαία πράγματα αυτά. Το ειδικό βάρος δεν είναι μύθος και ειδικά στο Τσάμπιονς Λιγκ αποδεικνύεται περίτρανα αυτό.

Η Σεβίλλη προηγήθηκε με την Μπάγερν και ουσιαστικά όλοι ξέραμε ότι αυτό θα γυρίσει περίπατο.

Η Τσέλσι ήταν εξαιρετική και στα δύο παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα, αλλά δεν κατάλαβε πως έχασε με 3-0 στη Βαρκελώνη.

Η βασίλισσα του Ζιντάν σε μία χρονιά που ξεκίνησε κάκιστα και όλοι μιλούσαν για κρίση είναι ουσιαστικά παρούσα στα ημιτελικά και πάει για το τρίτο σερί.

Κι εδώ υπάρχει εξαίρεση κι έχει ονοματεπώνυμο...

...Ζοσέ Μουρίνιο. Αυτόν σκεφτήκαμε χθες και έγινε αφορμή για το σημερινό άρθρο. Γιατί αυτός; Θέλετε να του προσάψετε πολλά; Έχει πολλά αρνητικά; Είναι σε πτωτική πορεία η καριέρα του; Δεν σας αρέσει το ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες του; Τι άλλο θέλετε να πούμε γι' αυτόν; Αρνητικό; Ναι θα βρούμε πολλά.

Υπάρχει όμως κάτι που δεν μπορεί να του το πάρει κανείς, κάτι μοναδικό από τη στιγμή που το Τσάμπιονς Λιγκ έγινε τόσο δύσκολο, άνοιξε τόσο πολύ και για να φτάσεις ως το τέλος του δρόμου πρέπει να ξεπεράσεις πολλά εμπόδια.

Ο Special One λοιπόν έχει κατακτήσει το τρόπαιο δύο φορές. Ε και; Θα πείτε και ο Ζιντάν το έχει κάνει σε δύο χρόνια μάλιστα και πάει για το τρίτο.

Εδώ όμως είναι και η διαφορά. Ο Μουρίνιο σήκωσε την κούπα με τα μεγάλα αυτιά όντας στον πάγκο της Πόρτο και της Ίντερ.

Την Πόρτο την ξανάφερε στην κορυφή μετά από 17 χρόνια (από το 1987 στο 2004). Και είναι η Πόρτο, μία πορτογαλική ομάδα, στη σκιά πάντα της Μπενφίκα ως ιστορία κι όμως έφτασε στην κορυφή, έχοντας βγάλει εκτός μάχης τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ στη φάση των 16 και μετά τις Λυών και Λα Κορούνια πριν κερδίσει 3-0 στον τελικό τη Μονακό. Δίχως ήττα μάλιστα στα νοκ άουτ (4-3-0).

Κι αν πει κάποιος ότι η Πόρτο μπορεί να μην ανήκει στις αποκαλούμενες μεγάλες ομάδες, αλλά η Ίντερ είναι μία από αυτές, απλά θα πούμε ότι η Ίντερ αποκαλείται και ως ίσως η πιο looserομάδα από αυτές που αποκαλούνται λοιπόν μεγάλες. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Πακτωλό χρημάτων είχε στάξει ο Μοράτι αλλά τίποτα. Μετά τα δύο Πρωταθλητριών του 1964 και του 1965 δεν μπόρεσε ποτέ σχεδόν ούτε καν να πλησιάσει στην κορυφή της Ευρώπης.

Ήρθε όμως ο Μουρίνιο για να το κάνει το 2010. Σε μία τρελή πορεία όπου έκανε μόλις δύο ήττες (από την Μπαρτσελόνα αμφότερες, μία στον όμιλο και μία στα ημιτελικά). Στα νοκ άουτ έγραψε έξι νίκες στα επτά ματς, απέκλεισε την Τσέλσι, την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, την Μπαρτσελόνα και στον τελικό έκανε πλάκα στον Φαν Χάαλ και την...Μπάγερν. Κι εδώ κολλάει πολύ ο συνειρμός περί φανέλας. Όλοι τότε μίλησαν για μία Μπάγερν που δεν ήταν καλή, για τις εμμονές του Φαν Χάαλ κλπ κλπ κλπ. Βλέπουμε όμως στην πράξη πως να φτάνεις στο τέλος του δρόμου σε μία διοργάνωση όπου οι φανέλες παίζουν τεράστιο ρόλο και να κερδίζεις στον τελικό για πλάκα την Μπάγερν δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα. Και ο Μουρίνιο είναι ο μόνος που το έχει καταφέρει.

πηγη : http://www.scorakias.com/Article/i-fanela-to-tsampions-ligk-kai-o-zose-mourinio